สำหรับผู้ที่กำลังคร่ำเคร่งกับการทำวิทยานิพนธ์
เคยไหมที่เหนื่อยสุดใจกับการค้นหาที่ดูจะไม่สิ้นสุด
เคยไหมที่รู้สึกอ่อนล้า กับการอ่านเล่มนี้ เจอเล่มโน้น ไปต่ออีกเล่ม และพบว่ายังมีอีกหลายๆสิบเล่มที่รอให้อ่าน
…
เคยไหมที่รู้สึกหมดพลังกับการเพ่งหน้าจอ หรือ การอยู่ในแล็บเป็นเวลานาน
เคยไหมที่ทุ่มหมดตัว หมดหัวใจ แต่ก็ยังต้องเดินคอตกกลับมาที่จุดเดิม
เคยไหมที่ดันตัวเองไปจนสุดขีดจำกัด สุดแล้วเท่าที่ชีวิตนี้เคยทำมา
แต่กลับพบว่า
ยังไม่ใช่..
ยังไม่ได้..
ยังไม่พอ..
เคยไหมกับคำถามว่า..ทำไม?
บางทีอาจเป็นเพราะ
ปริญญาเอก
หมายถึง
“การผลักออกไปจากจุดที่เคยกล่าวมาแล้วทั้งหมด..อีกนิดนึง”
•
ก่อนจะดันต่อ..
ให้เวลาและถามตัวเองสักนิด
“ไหวมั้ย?”
พูดให้กำลังใจตัวเองสักหน่อย
“เก่งนะเรา ที่ฝ่าฟันมาถึงตั้งจุดนี้แล้ว”
•
เมื่อใดที่รู้สึกดีขึ้น
•
ก็ถึงเวลา
•
ไปต่อ..
ก็แค่ปริญญาเอก 