ในวันที่ฉันรู้สึกแย่กับการเรียนปริญญาเอก ฉันพบอาจารย์ท่านหนึ่ง เมื่อเขาเห็นอาการวิตกกังวลของฉัน เขาปลอบใจและพูดกับฉันว่า…

“At the end, it’s gonna be OK, you’re gonna be just fine”

วันนั้นในอดีต ดูเหมือนว่า คำปลอบใจดีๆ นั้น ไม่สามารถทำให้ ความกลัว ความกังวล ของฉัน ลดลงเท่าใดนัก …

ระหว่างทางเดินสู่เส้นทางปริญญาเอก ความรู้สึกกลัวและกังวลกับอนาคตที่ยังไปไม่ถึง ได้เข้ามารบกวนฉันบ่อยครั้ง

บางครั้งความรู้สึกเหล่านั้นทำให้ฉัน มือชา ใจสั่น ร้องไห้อย่างไม่มีเหตุผล สมองไม่แล่น หรือ เอาแต่นอนหมดอาลัยตายอยาก ไม่ลุกขึ้นมาทำอะไร 7 วัน 7 คืน เลยก็มี

ในวันรับปริญญา ฉันพบอาจารย์ท่านนี้อีกครั้ง ฉันระลึกถึงคำพูดที่เขาปลอบใจฉันในวันนั้นที่ว่า

“At the end, it’s gonna be OK, you’re gonna be just fine”

ในวันที่ทุกอย่างสำเร็จลงแล้ว

ใช่ จริงๆด้วย ทุกอย่างช่างโอเค และ ฉันก็ยังสบายดีอยู่ สบายมากๆด้วย

จริงสินะ ความรู้สึกกลัวและกังวล ในวันนั้น เกิดขึ้นเพราะความไม่รู้ว่าฉันจะมีวันนี้ต่างหาก

จริงๆแล้ว มันก็เป็นแค่เรื่องของ เวลา ของ อดีต ปัจจุบัน และ อนาคต ที่เหลื่อมกันอยู่

ถ้าฉันเชื่อคำพูดของอาจารย์ท่านนั้นแต่ต้น ถ้าฉันรู้ในทุกๆนาทีที่ผ่านไป ว่าในที่สุด ทุกสิ่งทุกอย่างจะโอเค

ฉันคงไม่ยอมเสียเวลา เสียความรู้สึก ไปกับความกลัว และ ความกังวล เหล่านั้นเป็นแน่

จริงๆ ฉันก็ไม่อยากสปอยล์ตอนจบของหนังชีวิตปริญญาเอกของคุณหรอกนะ

อืม…แต่ขอสักนิดก็ได้ เชื่อฉันหน่อยเถอะว่า…

“At the end, it’s gonna be OK, you’re gonna be just fine”