…ฉันมาไกล มาไกลเหลือเกิน
ฉันเดินทาง มาไกลแสนไกล
แต่มีเธอนั้นเป็นจุดหมาย
ต่อให้ไกลแสนไกลเท่าไร ไม่หวั่น ไร้กำลัง ยังคงก้าวไป
ล้มลงไป ยังยืนขึ้นมา…
อดและทนแม้จะอ่อนล้า
เพื่อจะมาล้มลงตรงข้างกายเธอ…

…เคยย้อนมองกลับไปตอนสมัครเรียนปริญญาเอกไหมคะ?
ตอนเขียนโครงร่างงานวิจัยเพื่อสมัครเรียน ตอนนั้นเรายังไม่รู้เลยว่าเส้นทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แต่ด้วยใจสู้ๆ เราก็ลงมือสมัคร ยื่นเรื่อง และลุยเรียน

มาถึงวันนี้ หลายคนเดินทางมาไกลแล้ว ถ้าย้อนกลับไปดูโครงร่างงานวิจัยครั้งแรก กระดาษ 5-6 แผ่นนั้นดูราวกับว่าจะไม่มีประโยชน์อีก
แต่ถ้าไม่มีการเริ่มต้นก็คงไม่มีวันนี้

ตราบใดที่มีจุดหมาย และใจที่มุ่งมั่น เส้นทางนี้จะไปถึงได้ในที่สุด

อย่าลืมว่า “ใจ” คืออุปกรณ์สำคัญที่ต้องแพ็คลงกระเป๋า และต้องหมั่นคอยดูแลและรักษา “♡” กันไปตลอดทาง

ยินดีด้วยที่ได้เริ่มออกเดินทาง และสำหรับหลายคนที่มาไกลมากแล้ว ไปต่อให้ถึง และ ลุยโลด

Credit photo: from http://lifestartswithastep.tumblr.com