สวัสดีค่ะ แขกรับเชิญของเราวันนี้ เป็น สัตวแพทย์หนุ่มรูปหล่อ ชื่อ ปิง จาก University of Queensland, Australia เป็นนักศึกษาหลักสูตรวิจัยระดับปริญญาตรี หรือ ที่เรียกว่า Honours Project
ปิงเป็นสมาชิกของเพจนี้ ล่าสุดปิง Inbox เข้ามาทักทาย และบอกว่าเนื้อหาของเพจตอบโจทย์และสามารถประยุกต์ใช้กับหลักสูตรที่ปิงเรียนอยู่
ปิงอธิบายหลักสูตรที่เรียนอยู่ว่า ปกติปริญญาตรีที่ออสเตรเลียเรียน 3 ปีจบ แต่ถ้าเรียนต่อปีที่สี่จะเรียกว่า Honours ซึ่งเป็นการทำวิจัย 1 ปี คล้ายปริญญาโทแบบจิ๋ว ในปีนึงก็จะทำ project(s) ที่อาจารย์ที่ปรึกษามีให้ และต้องเขียน Thesis ส่ง สำหรับปิง ทำไป 3 experimental studies เขียนไปทั้งหมด 25,000 คำ และถ้าจบหลักสูตรนี้ก็สามารถเรียนต่อปริญญาเอกได้เลย
แอดมินพบว่าผู้ที่กดไลค์เพจนี้ไม่ได้จำกัดอยู่แค่กลุ่มนักศึกษาปริญญาเอก แต่ขยายวงกว้างออกไปถึงนักเรียนมัธยม รวมถึงนักศึกษาระดับปริญญาตรีและโทด้วย เพื่อเป็นประโยชน์กับสมาชิกรุ่นน้องอีกหลายๆคน แอดมินเห็นว่าหลักสูตรที่ ปิง เรียนน่าสนใจ และตัวปิงเองก็น่าสนใจด้วย วันนี้เลยเชิญ ปิง มาเป็นแขกรับเชิญของคอลัมน์ #ASuperBusyDay ในฐานะ #ResearchStudent ค่ะ
สำหรับปิงกับเพจนี้ ปิงบอกว่าปิงทึ่งในเหล่าบรรดารุ่นพี่ปริญญาเอกมาก
เพราะปิงคิดว่า การเรียนปริญญาเอกต้องมี self-motivation สูง ทุกอย่างขึ้นอยู่การแบ่งจัดเวลาเอง ต้องค้นคว้าหาความรู้ศึกษาด้วยตัวเอง จากความที่ไม่รู้อะไรใน topic กลายเป็น expert ใน topic ของตัวเอง
ตอนนี้ปิงอยู่ในช่วงลุ้นคะแนน Thesis ที่เพิ่งส่งเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เรื่อง Veterinary pharmacology (เภสัชวิทยา สาขาสัตวแพทย์) ปิงบอกว่า ถ้าคะแนน Thesis ดี ถือว่ามีความสามารถในการทำงานวิจัย และด้วยความที่ปิงถือสัญชาติ Australia ปิงก็จะสามารถขอทุนจากรัฐบาลออสเตรเลียต่อปริญญาเอกได้
วันนี้ ปิง จะมาเล่าถึง วิถีชีวิตแบบยุ่งๆภายในช่วง 1 ปีที่ผ่านมากับการทำวิจัย ที่ฟังดูแล้วก็คล้ายกับบรรดารุ่นพี่ปริญญาเอกทั้งหลาย อยู่ไม่น้อย
……….ช่วยแนะนำตัวหน่อยค่ะ………..
ผมชื่อ ปิง อยู่ประเทศ Australia ผมเริ่มต้นจากการมาเข้าเรียนโรงเรียนประจำตอนมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่ รัฐ Victoria และเลือกเรียนต่อ Bachelor of Veterinary Science (สัตวแพทยศาสตร์) ที่ University of Melbourne
เรียนปีแรกสบายแต่พอเริ่มวิชาของสัตวแพทย์ซึ่งยากเพราะต้องจำ เข้าใจแล้วประยุกต์ใช้ สมองเริ่มแตก ท้อแท้เกือบเลิก ที่จบได้เพราะมีที่บ้านช่วยกันเชียร์ เพื่อนๆในปีทุกคนก็ให้กำลังใจกันพยุงกันจนจบ (ปีแรกมี 130 กว่าคน ร่วงหล่นกันไปตามทาง ปีห้าจบกัน 110 คน)
ต่อมาผมเริ่มรู้ตัวว่าไม่อยากทำคลินิค เป็นสัตวแพทย์ เลยเริ่มดูทางเรียนต่อ residency ด้านที่ไม่ทำคลินิค
ไปๆมาๆได้มาเรียน Bachelor of Applied (Veterinary Technology) ที่ University of Queensland ซึ่งเป็น Honours project ทำวิจัย 1 ปี
ตอนเรียนจบสัตวแพทย์ไม่คิดว่าเรียนวิจัยจะยาก แต่พอเรียนจริงๆ รู้เลยว่า การเขียน thesis ยากกว่าที่คิดมาก ถึงภาษาอังกฤษจะดีประมาณเจ้าของภาษา แต่การเรียบเรียงคำ เขียนอธิบาย concept ที่ยากซับซ้อนให้เข้าใจง่ายและสัมพันธ์กับ concept ที่เกี่ยวข้อง เป็นงานที่หินมาก
อาจารย์ที่ปรึกษาผมเป็นถึงศาสตราจารย์และเป็นหนึ่งใน review panel ของ journal ที่เกี่ยวกับ pharmacology ก็ดีใจ แต่เนี๊ยบเรื่องงานเขียน
ตอนผมเรียนเขียนใหม่ๆ literature review และ chapter แรกๆ เคยโดนอาจารย์ส่งเมล์กลับมาว่า “You REALLY need to work on the flow of your writing. Have a look again and send me a version’ พร้อมมีไฟล์ที่อาจารย์ชี้ข้อบกพร่องซึ่งแดงทั้ง document ไฟล์งาน draft ไปมาหลายรอบมาก -*-
……..ภาพรวมของชีวิตตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง………
ตอนนี้รู้สึกโล่งใจที่ส่ง thesis ทันเวลา กำลังเตรียมกลับไทยไปพักผ่อน แล้วเขียน manuscript จากงานแลบที่ทำไปครับ
และก็คิดอยากจะกลับมาเรียนต่อปริญญาเอก เพราะ ผมสนใจที่จะทำงาน academicไม่ก็ industry ซึ่งปริญญาเอกเป็นก้าวหนึ่งสำหรับ career ผม
ซึ่งการทำงาน academic ไม่ว่า งานสอนหรือวิจัยในต่างประเทศต้องมีปริญญาเอกเป็นขั้นต่ำ สำหรับงานด้าน industry การมีปริญญาเอกช่วยให้ไต่ระดับได้ง่ายขึ้น
การเป็น veterinary specialist ใน USA/Europe มักต้องการทั้งปริญญาเอกและสอบผ่านบอร์ดจากการเรียน residency หลังจากที่ผมจบปริญญาเอก อาจจะใช้ปริญญาสมัครเรียน residency ด้าน veterinary pharmacology/toxicology ต่อครับ
……….ช่วยนิยามคำว่า “Super Busy” ในแบบของนักศึกษาวิจัย………
Super Busy ของผม คือ ช่วงที่ต้องกินกาแฟและอาหารหน้าคอมฯ เขียนงานในชุดนอน พิมพ์งานจนบางวันลืมอาบน้ำแปรงฟัน และ ในช่วงทำแลบ ก็ยุ่งไม่ได้กลับบ้านกลับช่อง นอนในออฟฟิศใกล้ๆห้องแลบนั่นเลยครับ เวลาเจออาจารย์ที่ปรึกษา ก็เอาเสื้อแลบใส่คลุมชุดนอน และผมที่มักจะอยู่ในสภาพเพิ่งตื่นนอน คือเป็นรังนก
…………ปิงผ่านความท้าทายต่างๆไปได้อย่างไร…………
เวลาเครียด ผมมักจะคุยปรึกษากับพวกเพื่อนที่เรียนวิจัยอยู่ในตึกเดียวกัน ประมาณชงชา นั่งจิบ พร้อมคุยเรื่องปัญหา บางทีก็โทร Lineคุยกับที่บ้าน สำหรับผมการได้คุยกับคนอื่น บอกปัญหา เป็นการระบายความเครียดที่ได้ผล
และอีกอย่าง เพื่อนที่เรียนด้วยกันเคยบอกว่า “An army marches on its stomach” หรือ กองทัพเดินได้ด้วยท้อง ผมจึงพยายามทานอาหารให้ครบหมู่ เวลาทำงานมักมีเสบียงเป็นสลัดทูน่า ผลไม้ ชีส ทำงานไปพอได้เวลาพักก็กินเติมพลังทำให้มีกำลังกายและมีพลังดีๆ
ใจพร้อม กายพร้อม ทุกความท้าทายก็ไม่ยากเกินไปที่จะก้าวข้าม
………….เรียนรู้อะไรบ้างจากการทำงานวิจัย………..
ผมได้เรียนรู้ว่า การทำงานแลบ ต้องใช้เวลาเตรียมงานนานมาก และต้องทำงานเป็นระบบเป็นขั้นตอน
ทุกอย่างต้องผ่านการฝึกซ้อมมาก่อน งานที่ดีต้องเริ่มจากรากฐานที่ดี ทุกอย่างต้องเป๊ะ เมื่อเริ่มงานแลบจะได้ไม่พลาด
ยกตัวอย่างเช่น งานแลบจริงทำแค่ 8 ช.ม แต่ผมต้องเตรียมตัวอย่างน้อย 1 วัน ในการเช็คตัวอย่างเนื้อเยื่อ เตรียมยา อุปกรณ์เครื่องใช้ เวลาผมทำแลบมีหลอดทดลองเกือบพันอัน ถ้าไม่จดบันทึกหรือไม่ได้แปะ label ให้ถูก หลอดสลับกัน ก็จะทำให้ผลทดลองมั่วได้ เสียเวลาที่ทำไป
ผมว่าประสบการณ์เหล่านี้ฝึกผมให้มีระบบ ระเบียบ เข้มแข็ง อดทน วางรากฐานที่ดีให้พร้อมเผชิญความท้าทายต่างๆที่อาจมีอีกในอนาคตครับ
#เพจก็แค่ปริญญาเอก ขออวยพรให้ปิง สำเร็จดังความมุ่งหวัง ได้เรียนต่อปริญญาเอก และ ได้ทำงาน ตามที่วางเป้าหมายไว้ ซึ่งเราเชื่อว่า ปิงมีความสามารถที่จะไปถึงจุดนั้น แน่นอนค่ะ
#ขอ
บคุณรูปสวยๆบรรยากาศดีดี
#รูปโต๊ะทำงาน
#GattonCampusที่ปิงเรียน ห่างจากเมือง Brisbane 1 ชั่วโมง ชนบทมาก ใกล้ๆ มี Dairy ที่รีดนมวัว เดินผ่านตอนเช้ากับเย็นจะมีกลิ่นฉี่กับขี้วัวลอยมาซึ่งเป็นกลิ่นที่สัตวแพทย์คุ้นเคย
#รูปปิงใส่เสื้อสีฟ้ายืนตรงกลางกับเหล่าบรรดาเพื่อนๆกลุ่มวิจัย
#เพจก็แค่ปริญญาเอก #JustaPhD
ก็แค่ปริญญาเอก 