“วิน” นักศึกษาปริญญาเอก สาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ (Computer Science) จากมหาวิทยาลัยนเรศวร กำลังมุ่งมั่นอยู่ในโค้งสุดท้ายของการเรียนปริญญาเอก  วินเป็นแฟนเพจที่พวกเราจะเห็นข้อคิดเห็นโดนใจและให้กำลังใจเพื่อนๆ ในเพจนี้อย่างสม่ำเสมอ

ไปติดตามความคิดเห็นของ “วิน” ในวันที่ยุ่งหัวฟูกับการเรียนปริญญาเอกของเขาเป็นอย่างไร

…ช่วยแนะนำตัวหน่อยค่ะ

สวัสดีครับ ผมเสกสรรค์ ศิวิลัย ชื่อเล่น วิน แต่เพื่อนๆ ส่วนมากเรียก เสก ตามชื่อจริงครับ ตอนนี้ทำงานเป็นนักวิชาการคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม จ.พิษณุโลก และเรียนปริญญาเอกสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ (Computer Science) ที่มหาวิทยาลัยนเรศวร จ.พิษณุโลกไปด้วยครับ

…ทำไมถึงตัดสินใจเรียนปริญญาเอกคะ

 การตัดสินใจมี 2 ครั้งใหญ่ๆ ครับ ครั้งแรกตอนก่อนเรียนจบ ป.ตรี อยากเป็นอาจารย์มาก เพราะเคยได้มีโอกาสเป็น TA ให้กับอาจารย์ที่ปรึกษาคาบนึง แต่คาบนั้นมันได้เปลี่ยนความคิดผมมาถึงทุกวันนี้ ผมรู้สึกดีและสนุกมากที่ได้สอนน้องๆ วันนั้น จึงตั้งเป้าลึกๆ กับตัวเองว่าต้องเป็นอาจารย์ให้ได้ แต่พอจบแล้วยังเป็นอาจารย์ไม่ได้ จึงทำงานไปด้วย เรียน ป.โท ไปด้วย หาเงินเรียนเองวันเสาร์-อาทิตย์ สนุกมากครับช่วงนั้น ยิ่งในช่วงที่เงินไม่พอค่าเทอมด้วยแล้วสนุกเข้าไปใหญ่ แต่พอจบมาแล้วนึกย้อนกลับไปมัน (ก็แค่ปริญญาโท) จริงๆ นะ

แต่พอจบ ป.โท ก็ยังเป็นอาจารย์ไม่อีก เพราะก่อนจบเพียง 1 เทอม มหาวิทยาลัยได้เปลี่ยนคุณสมบัติผู้สมัครอาจารย์ ต้องจบแผน ก. เท่านั้น ยอมรับว่าทรุดเลยครับ เพราะว่าเรากำลังจะจบ แผน ข. เพราะเรียน เสาร์-อาทิตย์ ตอนแรกก็ถอดใจครับ แต่ก็ทำงานต่ออีกปีนึงเก็บฝันไว้ก่อน

แล้วก็มาถึงการตัดสินใจครั้งที 2 ตอนนั้นอยากแต่งงานมาก เลยตั้งเป้าว่าต้องสอบติดปริญญาเอกให้ได้ เพื่อสร้างความมั่นคง และเป็นหลักประกันเพื่อไปขอว่าที่พ่อตาแต่งงานกับลูกสาวหลังจากคบกันมาเกือบ 10 ปีแล้ว (หล่อจริงๆ เลยเรา) พอสอบติดจึงทำเรื่องขอลาและทุนการศึกษากับทางมหาวิทยาลัย ซึ่งมหาวิทยาลัยก็ใจดีมากที่ให้พนักงานคนหนึ่งได้มีให้โอกาสเรียนต่อปริญญาเอกตามที่ตั้งใจครับ

…ภาพรวมของชีวิตการเรียนปริญญาเอกเป็นอย่างไรบ้างคะ

 ช่วงแรกๆ ค่อนข้างเครียดครับเพราะมีเรียน Course work ปีครึ่ง เหมือนเป็นการเคาะสนิม เรียน ทำการบ้าน ทำรายงาน สอบ อดหลับอดนอน อีกเรื่องที่สำคัญที่สุดของนิสิตปริญญาเอกในไทยหลายๆ คน คงหนีไม่พ้นการสอบให้ผ่านเกณฑ์ภาษาอังกฤษ ผมใช้เวลาศึกษาและสอบให้ผ่าน 1 ปีเต็มๆ

หลังจากนั้นก็เป็นเวลาหาหัวข้อ Thesis จริงๆ คิดหัวข้อมาก่อนแล้วว่าจะทำแนวไหนแต่พอมาเรียนจริงๆ งานมันเล็กมาก ในระดับ ป.เอก จึงใช้เวลานานพอสมควรในการอ่าน Paper รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง (ส่วนมากหนักไปทางไม่รู้เรื่อง) (หัวเราะ) พอได้แล้วก็ศึกษา วิเคราะห์ หาข้อมูล ฝึกเขียน Paper จนมาถึงการสอบโครงร่างฯ เป็นช่วงเวลาที่เครียดมากๆ อีกช่วงหนึ่งครับ เพราะเนื้อหาที่จะใช้สอบยังไม่แน่นตามสมควรแต่ก็พยายามจนผ่านมาได้

และตอนนี้ก็กำลังอยู่ในช่วงหนักมาก ช่วงหนึ่งของชีวิตครับ คือช่วงทำ Thesis และ Journal paper สุดท้าย มันทั้งเครียดและกดดัน เพราะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย พร้อมปัญหามากมายร้อยแปดแต่มันก็เป็นแค่บททดสอบหนึ่งที่เราต้องผ่านมันให้ได้

…เมื่อมาเรียน ป.เอกแล้ว มีการแบ่งเวลาในชีวิตยังไงบ้างคะ

ใช้เวลาเต็มที่กับทุกๆ ด้านนะครับ ช่วงเรียนแรกๆ ก็ยังมีชิวอยู่บ้าง แต่ช่วงที่เราต้องโฟกัสก็จะเต็มที่กับมัน แต่เวลาให้กับครอบครัวก็ยังสำคัญเป็นที่ 1 เสมอ เพราะเค้าเป็นแรงบันดาลใจให้เราตัดสินใจเรียนต่อ

แต่พอเวลาเหลือในการเรียนเริ่มงวดเข้ามาก็พยายามคุยกับครอบครัวว่าช่วงนี้ต้องขอเวลาให้กับการเรียนอย่างเต็มที่มากขึ้นอีกหน่อยนะ ครอบครัวก็เข้าใจครับ

ยิ่งช่วงนี้กลับมาทำงานแล้วด้วย เวลาทำ Thesis ก็จะน้อยลง แต่ก็จะพยายามแบ่งให้ชัดเจนเลยครับกลางวันทำงาน กลางคืนทำ Thesis นอนดึกตื่นเช้าเป็นหมีแพนด้ากันไป  เรายังมีเวลาพักผ่อนอีกเยอะครับ อีกแค่ไม่กี่เดือนเองเราก็จะได้พักผ่อนและไปทำอะไรที่เราอยากทำแล้วอดทนอีกนิดเดียว

…ช่วยนิยามคำว่า Super Busy ในแบบของนักศึกษาปริญญาเอกหน่อยค่ะ

Super Busy มักจะมาพร้อม Deadline ทุกทีครับ (หัวเราะ) ยิ่งช่วงแรกๆ ที่เข้าเรียน ได้รับ Assignment จาก Advisor ให้ส่งความก้าวหน้าแล้วมีกำหนดส่งชัดเจน จะเข้าสู่โหมด Busy ทันที ต้องรีบอ่าน ต้องรีบค้น รีบศึกษาให้เร็วที่สุด แต่ก็มักไม่เร็วตามที่ใจคิดเนื่องจากทุกอย่างเป็นภาษาอังกฤษหมด (ไอ้เราก็เก่งซะด้วย)

พอถึง 3 วันสุดท้ายก่อน Deadline คราวนี้หล่ะ Super Busy ของแท้ ทำงานแทบไม่ได้คุยกับใคร หมกตัวแต่ในห้อง กาแฟต้องพร้อม กระทิงแดงต้องมา กล้วยหอมต้องมี เครียด ตื่นเต้น หงุดหงิด กระวนกระวายสุดๆ แต่ก็ผ่านมาได้หลายครั้ง บางช่วงมีแอบต่อรองกับ Advisor บ้าง หายไปบ้าง แต่ก็พยายามติดต่อตลอดผ่านเพื่อนบ้าง อีเมล์บ้าง โทรศัพท์บ้าง

ช่วงนี้ก็กลับมา Super Busy อีกครั้งเพราะตั้งเป้าว่าจะสอบจบไม่เกินต้นปีหน้า แต่ก็มีวิธีจัดการกับความคิดตัวเองดีขึ้น เพราะเครียด ตื่นเต้น หงุดหงิด กระวานกระวายไปก็ไม่ช่วยทำให้อะไรดีบางทีทำให้แย่ลงด้วยซ้ำ

…สิ่งที่ยากในการเรียนปริญญาเอกคืออะไรคะ

การเอาชนะใจตัวเองครับ ประโยคสั้นๆ แต่สำคัญที่สุดในการเรียนปริญญาเอกหรือทำงานอะไรก็แล้วแต่

ซึ่งหลายครั้งก็เอาชนะตัวเองไม่ได้จนทำให้สูญเสียหลายอย่างไป โดยเฉพาะ “เวลา”

พอเริ่มเอาชนะใจตัวเองได้ในเรื่องเล็กๆ มันก็เริ่มเอาชนะในเรื่องที่ใหญ่ขึ้นๆ เรื่อยๆ

ช่วงหลังๆ มานี้ ทุกอย่างก็เริ่มดีขึ้น ราบรื่นมากขึ้น และคิดว่าถ้าเอาชนะใจตัวเองไปเรื่อยๆ แบบนี้ คาดว่าจะเรียนจบได้ในไม่ช้าครับ

…คิดว่าทำอย่างไรที่จะผ่านทุกด่านของการเรียนปริญญาเอกไปได้คะ

“แค่ทำมันครับ (Just do it)” อย่าหยุด ทำเรื่อยๆ ทำมากทำน้อยก็ขอให้ได้ทำ บางครั้งอาจจะมีพักบ้าง ผ่อนบ้าง แต่ต้องรีบกลับมาทำต่อให้เร็วที่สุด และถ้า “ทำวันนี้ให้ดีกว่าเมื่อวาน” ได้จะดีมากครับ เพราะหมายความว่ามันจะดีขึ้นเรื่อยๆ ทุกวัน นอกจากนั้นสิ่งที่บอกกับตัวเองอยู่เสมอก็คือต้อง “เชื่อ” เชื่อว่าตัวเองทำได้ เวลาเหนื่อย ท้อ หมดแรง

ผมชอบฟังเพลง “ความเชื่อ” ของ Body slam โดยเฉพาะท่อน “ชีวิตมันต้องเดินตามหาความฝัน หกล้มคลุกคลานเท่าไหร่ มันจะไปจบที่ตรงไหน แต่จะยังไงก็ต้องไปให้ถึง ที่สุดถ้ามันจะไม่คุ้ม แต่มันก็ดีที่อย่างน้อยได้จดจำว่าครั้งนึงเคยก้าวไป แค่คนที่เชื่อในความฝัน จะเหน็ดจะเหนื่อยก็ยังต้องเดินต่อไป” ตั้งเป็นเสียงเรียกเข้ากันเลยทีเดียว เวลามีคนโทรเข้ามาเราก็ได้รับพลังตลอดเวลาจากเสียงเพลง เชื่อว่ามันต้องผ่านไปได้แน่นอนครับ

…เมื่อจบปริญญาเอกแล้ว คิดว่าจะทำอะไรเป็นอย่างแรกคะ

ในวันสอบจบ (ถ้าผ่านนะ) (หัวเราะ) คงต้องร้องไห้ก่อนเลยอย่างแรก ร้องแน่ๆ เพราะว่ากว่าจะผ่านจุดนี้มาได้ต้องพบกับเรื่องราวและอุปสรรคมากมายเหลือเกิน และต้องขอบคุณภรรยา ครอบครัว อาจารย์ที่ปรึกษา หัวหน้า และเพื่อนๆ ทุกคนที่ให้ความช่วยเหลือและเป็นกำลังใจที่ดีเสมอมา จากนั้นคงต้องรีบไปทำเรื่องโอนจากสายสนับสนุนเป็นสายวิชาการก่อนเลย จะได้เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยสมใจซะที แค่นึกก็ตื่นเต้นแล้วครับ

…ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ความคิดเห็นดีๆ เราขอเป็นกำลังใจให้ “วิน” ประสบความสำเร็จในการก้าวเดินตามหาความฝัน

…แม้มันจะเหน็ดเหนื่อย และยาก แต่มันคุ้ม เราเชื่อเช่นกันว่า วินจะต้องผ่านทุกอุปสรรคไปได้ในเร็ววันนี้อย่างแน่นอน