คงมีหลายความเห็นเหลือเกิน เมื่อใครๆได้เปิดมาอ่านชื่อเพจของพวกเรา
หลายคนอาจคิดว่า ‘ก็แค่ปริญญาเอก’ ช่างเป็นวลีที่ท้าทาย น่าหมั่นไส้เสียจริงๆ ที่หมั่นไส้ก็อาจเพราะไม่ค่อยเห็นด้วยกับการใช้คำว่า ‘ก็แค่’ นำหน้า ‘ปริญญาเอก’ ซึ่งเป็นปริญญาที่หลายๆคนมองว่าสูงสุดและคงยากกว่าจะได้มา ในขณะที่บางคนก็อาจเห็นด้วยกับวลีดังกล่าว เพราะคงเคยเห็นตัวอย่างบุคคลที่ใช้คำนำหน้าว่า ดร. แต่ทำตัวไม่เหมาะสมกับคุณค่าและความศักดิ์สิทธ์ของใบปริญญาที่ได้รับมาเสียเลย
การที่เราสองคนตกลงใจเลือกชื่อ ‘ก็แค่ปริญญาเอก’ มาเป็นชื่อเพจ ก็พอจะมีเหตุผลและมีที่มาอยู่บ้าง… ก่อนอื่นต้องบอกว่า เราสองคนเห็นพ้องต้องกันเสมอ ว่า การเรียนปริญญาเอกเป็นประสบการณ์ที่หนักหน่วงที่สุดในชีวิต เราสองคนผ่านการเดินทางที่โซซัดโซเซพอสมควร การเดินผ่านเส้นทางที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบช่างเป็นบทเรียนที่ล้ำค่า หายาก และพวกเราก็ได้เรียนรู้อะไรมากมายจากชีวิตการเรียนที่ไม่มีอะไรง่ายๆ ณ ตรงนั้น
…และวันหนึ่ง เมื่อเราฝ่าฟันอุปสรรคจนมาถึงปลายทางได้แล้ว บทเรียนที่ยิ่งใหญ่ข้างต้นกลับย่อขนาดเล็กลง เหลือไว้ ‘ก็แค่’ ความทรงจำดีๆ เพราะ…คนเราต้องพบเจอกับบทเรียนใหม่ๆในชีวิตอยู่เสมอ และเราจะหยุดอยู่กับที่ นอนกอดใบปริญญาที่ได้มา โดยไม่ก้าวไปหาบทเรียนใหม่อื่นๆให้กับชีวิตได้อย่างไร
ใบปริญญา เป็นเหมือนเครื่องหมายการันตีคุณภาพสำหรับคนที่เรียนจบว่ามีศักดิ์และสิทธิ์แห่งปริญญานั้นทุกประการ อาจมีใครหลายคนที่คิดว่า ปริญญาเอก เป็นสิ่งสุดยอด สูงค่ากว่าสิ่งใด ในด้านของการศึกษา แต่ ใบปริญญาเอก สำหรับเราสองคน เป็นเพียงแค่ กระดาษแผ่นเดียว
ใช่ค่ะ ปริญญาเอก ก็เป็นแค่ ปริญญาเอก… เราไม่ได้ปฏิเสธว่า ปริญญาใบนี้ไม่ได้นำความปลาบปลื้ม ความภาคภูมิใจมาให้กับเราและครอบครัวอย่างที่สุด แต่สำหรับเราสิ่งที่มีความหมายมากกว่าใบปริญญา ก็คือ ประสบการณ์ในระหว่างเส้นทางที่เดินไปคว้าปริญญามาต่างหาก
พ่อกับแม่บอกเราเสมอว่า “พ่อแม่ส่งลูกไปเรียนปริญญาเอก ด้วยความหวังอยากจะให้ลูกได้อะไรมากกว่าปริญญาเพียงแค่ใบเดียว” ในวันที่เราจบการศึกษาปริญญาเอก เราเข้าใจความหมายของประโยคที่พ่อและแม่พูดได้อย่างเต็มหัวใจ เพราะการเรียนปริญญาเอกได้สอนพวกเราในสิ่งที่นอกเหนือจากตำราเรียน ประสบการณ์ที่ท้าทายและอุปสรรคต่างๆ ทำให้เราได้เปิดตามองโลกใบนี้… ในมุมมองใหม่ที่ลึกซึ้งกว่าเดิม…
ในวันนี้เราสามารถพูดคำว่า ก็แค่ปริญญาเอก ออกมาได้ เพราะเราอยู่ในจุดสูงสุดของยอดเขาลูกนี้แล้ว (แต่ชีวิตไม่ได้จบลงแค่นี้ เราสองคนเริ่มมองเห็นยอดเขาลูกใหม่ที่สูงขึ้นกว่าเดิม เมื่อเริ่มชีวิตการทำงาน) และ เมื่อมองย้อนกลับไป ที่พวกเราฝ่าฝันแทบตายกับดุษฎีนิพนธ์ฉบับเดียวของเราตลอดระยะเวลาสี่ห้าปี ความรู้ที่เราได้จากตรงนั้น ในวันนี้ มันก็ไม่ได้มีความสำคัญเท่ากับ การที่วันนี้เราได้รู้ “วิธี” ที่จะหาความรู้นั้นมาได้อย่างไร เพราะวิธีการหาความรู้นี้ต่างหากที่จะติดตัวพวกเราไปเสมออย่างไม่มีวันล้าสมัย
เพราะเราเชื่อว่าปริญญาเอกไม่ใช่เป้าหมายสุดท้าย แต่เป็นเพียงแค่หนทางที่จะพาเราไปสู่เป้าหมายใหม่ๆ ต่อไป ตราบใดที่ทุกคนตระหนักได้ถึงนัยยะสำคัญที่ซ่อนอยู่กับใบปริญญา (ไม่ว่าจะกล่าวถึงการศึกษาในระดับใดก็ตาม) ว่าแท้จริงแล้ว การศึกษาก็คือพื้นฐานของชีวิต การเดินทางสู่เป้าหมายของชีวิต เป้าหมายของการดำรงอยู่ และเป้าหมายของการเกิดมาเป็นมนุษย์ เป็นเรื่องหลังจากนั้น
ถามตัวเองว่า อยากมีชีวิตอยู่อย่างไร อยากทำอะไร และจะนำการศึกษาที่ได้รับนี้ ไปประยุกต์ใช้เพื่อบรรลุเป้าหมายของชีวิตนั้นๆ ได้อย่างไร เพราะการศึกษาที่ดี จะเป็นมรรควิธีที่จะสามารถกระตุ้นให้ผู้เรียน รู้จักที่จะคิดอย่างสร้างสรรค์ รู้จักที่จะเรียนรู้เพื่อพัฒนาตัวเอง พัฒนาคนรอบข้าง และพัฒนาสังคม ในทุกๆมิติอย่างรอบด้าน ควบคู่ไปกับองค์ความรู้ในตำรา (ที่มีวันล้าสมัยและเปลี่ยนแปลง)
และนี่แหละมั๊ง..คือ ความสำคัญของการศึกษา ที่น่าจะตอบคำถามหลายๆคนได้ว่า เราเรียนกันไปเพื่ออะไร?
เราอยากจะบอกใครหลายๆคนว่า เมื่อวันที่คุณเดินถึงจุดหมาย สามารถไขว่คว้าปริญญาเอกมาได้แล้ว คุณจะเข้าใจอย่างลึกซึ้งกับวลีที่ว่า ‘ก็แค่ปริญญาเอก’ เหมือนอย่างที่เราเข้าใจ เพราะเราเชื่อว่า ไม่ช้าก็เร็ว จะถึงเวลาของคุณที่จะตะโกนออกมาดังๆ บ้างว่า
เฮ้อ ‘‘ก็แค่ปริญญาเอก’…
ก็แค่ปริญญาเอก 
เป็นบล็อกที่สุดยอดมากค่ะ และเป็นกำลังใจที่ดีมากมาย..ยามโค—ต–.ร–ท้อ.. เพราะการเรียนปริญญาเอก ไม่ใช่ก็แค่ แต่เป็นมากกว่าที่คาดหมายในชีวิตตั้งแต่ก้าวแรกที่แตะกับคำว่า ปริญญาเอก ช่างเอกแซงหน้าไปทุกเรื่องอันเป็นที่รักยิ่งแม้แต่ครอบครัวอันเป็นที่รักก็ต้องเป็นรอง ทุกเรื่องที่เคยชอบและผูกพันก็ยังเป็นรอง หรือแม้แต่สุขภาพร่างกายที่เคยหมั่นดูแลยิ่ง ๆ ก็กลายเป็นเรื่องเดี๋ยวก็ได้มาสองปีผ่านไปยังไม่ได้ไปตรวจสุขภาพร่างกายประจำปีสักกกกที…. ฮ่า ฮ่า ฮ่าสุนัขตัวโปรดชื่อ เจ้าดอลลาร์ ที่เคยกลับมาแล้วเล่นก่อนเลย… ก็ยังถูกเดินข้ามตัวไปเลย..จนน้องหมาซึมเศร้า…มองไม่เห็นหัวผ้ม..ชีวิตนั้งอยู่หน้าคอมฯ ตีห้ายันตีสี่ เกิดมาไม่เคยขยันแบบนี้..อิอิ ค่าเทอมแสนแพง..ท่านอาจารย์มีกำหนดเดดไลน์..เส้นตาย…ตก หรือ ดร็๊อป ไปคิดเองน่ะ ปริญญาเอกล่ะ…หากส่งงานไม่ทัน…ค่ะก้าวต่อไปติด Hag tag ทุกนาที ก้าวต่อไป+++ก็แค่ปริญญาเอก จริง ๆ นะคะ แต่มันยังเรียนอยู่…ก็มากไปไหม..ปริญญาเอกเอง…อะไรเยอะแยะหนักหนา จะนอนยังไม่มีเวลา จะกินข้าวก็กินไม่ลง แต่ไม่อยากตายตอนนี้…สารพัดนึกคิด..แต่แล้วก็ต้องกลับมาทำเปเปอร์วิจัยต่อไป มองดูเพื่อนที่หยุดไม่ไปต่อ จากไปทีละคนๆๆๆๆ เฮ้อ …ตอนนี้ไม่ใช่แค่ปริญญาเอก..ต้องเอามาให้ได้ ยากนักใช่ไหม?????? คิดบวกๆๆๆ เพราะช่วงคิดลบมีมากกว่า จบก่อนค่ะ มากกว่าปริญญาเอก คือ ต้องรีบส่งเปเปอร์ให้ทันค่ะ คืนนี้ไม่ต้องนอนค่าาาาาา
ถูกใจถูกใจ
ขอบคุณมากค่า สู้ๆนะคะ ส่งกำลังใจให้นะคะ
ถูกใจถูกใจ
ขอบพระคุณค่ะ
ถูกใจถูกใจ
ตอนนี้เห็นด้วยกับเจ้าของเพจ ก็แค่ปริญญาเอก ขอบคุณมากที่มีส่วนให้เร่งรีบเรียนให้จบอย่างเร็ว ด้วยระยะเวลา 2.7 ปีพร้อมน้ำตาที่เสียไปจำนวนมาก และยังได้รับรางวัลประกาศเรียนดีเพิ่มมาอีกหนึ่งใบ ซึ่งก็ปลื้มใจและภูมิใจมากกับวินัย และอึด ๆ ๆ ที่เดินตามแผนการเรียนและทำดุษฎี พร้อมงานวิจัยอย่างมุ่งมั่นแรงกล้า..และมากกว่านั้น คือ มีคณาจารย์ ท่านอาจารย์ ทปษ เพื่อน ๆ รุ่นพี่ ๆ ที่น่ารักมากให้คำปรึกษาทำให้เรียนจบได้เร็วกว่าที่คาดคิด..ตอนแรกก็คาดการณ์ว่าน่าจะจบภายใน 3-4 ปี….แต่ด้วยความมุ่งมั่นและอ่านเพจนี้..พบว่าจะสามารถจบได้รวดเร็ว..จึงอ่านเทคนิคและปรับให้เป็นไปตามตัวเรา….แล้วก็ทำได้จริง ๆ …ตอนแรกคิดว่า..ทำไม่ได้..จริง ๆ อยู่ที่
วินัยๆๆๆ มุ่งมัุ้น ๆๆ คิดบวกๆ และ การส่งงานเพื่อขอคำปรึกษาจากที่ปรึกษาอย่างสม่ำเสมอ!!!
**ตอนนี้จบมากว่า 10 เดือนแล้ว เวลาช่างรวดเร็ว.. ขอบอกเลยว่า กลัวจบมาเป็น ดร. แบบ “แค่ปริญญาเอก” ตามชื่อเพจ จึงต้องรีบลงมือทำวิจัยที่ได้รับรางวัลวิจัยดีเด่นด้วย ตอนเรียน ป เอก ..และตลอด 10 เดือนที่ผ่านมาและติดโควิดทำให้ล่าช้าไปบ้างในการขึ้นนำเสนองานงิจัย Proceeding มีงานที่ทำแล้วหลังจบ ป เอก ได้แก่
1. เริ่มทำงานวิจัยจริงจัง 3 หัวข้อ และกำลังเขียนอีก 2 หัวข้อ 2. ยื่นขอทุนวิจัย 3. เขียนบทความให้กำลังใจผู้คนลงมติชน เริ่มงานแรก และตั้งใจจะต่อๆๆ 4. ได้รับเชิญเป็นกรรมการวิพากษ์หลักสูตร 5.ได้รับเชิญเป็นอาจารย์ประจำหลักสูตร ทั้งเทอมและ 6. อาจารย์ประจำวิชาของ มธ. ทั้งเทอม
ตั้งใจใช้ความรู้และวุฒิที่ได้มาอย่างยากลำบากให้เต็มที่เพื่อเป็นประโยชน์สังคมให้ได้มากที่สุด มิให้เป็นแค่จบปริญญาเอก..ขอบพระคุณเจ้าของเพจนี้มากนะคะ ที่เข้ามาอ่านทีไร ก็จุดประกายให้ฮึดๆๆๆ โดยเฉพาะหลังจากจบ ป เอก..
รักษาสุขภาพด้วยนะคะสองสาวเจ้าของเพจดังและเป็นที่พึ่งของทุกคน… ก็แค่ปริญญาเอก
จาก วิไล พึ่งผล
ถูกใจLiked by 1 person
ขอบคุณมาก ๆ นะคะ ชื่นชมในความสำเร็จและความมุ่งมั่นของ ดร.วิไล ขอให้มีกำลังใจในการทำงานหลังจากปริญญาเอกต่อไปนะคะ
ถูกใจถูกใจ
ขอบคุณมากค่ะ
ขอให้มีความสุขและสร้างสรรค์เพจดีดีดี อย่างนี้สำหรับสังคมต่อไปนะคะ
ถูกใจLiked by 1 person